این فایل حاوی کلیۀ ادبیات نظری شفقت به خود با منابع فارسی و لاتین جدید می باشد.
قسمتی از متن:
خود دلسوزی
مقدمه
به اﻋﺘﻘﺎد ﻧﻒ (2013) ﺳﺎزه ﺧﻮد دﻟﺴﻮزي ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ ﮔﺮﻣﻲ و ﭘﺬﻳﺮش ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻳﻲ از ﺧﻮد و زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺑﻮده و ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻪ ﻋﻨﺼﺮ اﺻﻠﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. اول، ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛﻪ ﻓﺮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺎﻛﺎرآﻣﺪي ﺧﻮد ﻣﻲﺷﻮد و از آن رﻧﺞ ﻣﻲﺑﺮد، ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ (ﺑﻮدن) ﺧﻮد را دوﺳﺖ دارد و آن را درك ﻣﻲﻛﻨﺪ. دوم، ﺣﺴﻲ اﺳﺖ از وﻳﮋﮔﻲ ﻣﺸﺘﺮك اﻧﺴﺎﻧﻲ، و ﺗﺸﺨﻴﺺ اﻳﻦ اﻣﺮ ﻛﻪ درد و ﺷﻜﺴﺖ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎي ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ اﺟﺘﻨﺎب ﻣﺸﺘﺮك در ﺗﺠﺮﺑﺔ ﻫﻤﺔ اﻧﺴﺎنﻫﺎﺳﺖ. ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً، ﺧﻮد- دﻟﺴﻮزي ﻣﻌﺮف آﮔﺎﻫﻲ ﻣﺘﻌﺎدل ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻴﺠﺎﻧﺎت ﺧﻮد اﺳﺖ و اﻳﻦ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ اﻓﻜﺎر و اﺣﺴﺎﺳﺎت رﻧﺞآور (ﺑﻪ ﺟﺎي اﺟﺘﻨﺎب از آﻧ ﻬﺎ) ﺑﺪون ﺑﺰرگﻧﻤﺎﻳﻲ و ﻳﺎ اﺣﺴﺎس ﻏﻢ و ﺗﺄﺳﻒ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﻣﻲﺷﻮد (ﻧﻒ، رود و ﻛﻴﺮك ﭘﺎﺗﺮﻳﻚ، 2007).
شفقتِ خود، زمانی شامل حال فرد می شود که شرایط زندگی دردناک است و یا تحمل آن مشکل است یا اینکه زمانی که موضوع ناراحت کننده ای دلیلی غیر از اشتباه شخصی دارد. اغلب افراد نسبت به خود در مقایسه با دیگران شفقتِ کمتری دارند در صورتی که افرادی که خصیصه شفقت به خود دارند به همان انداز که نسبت به دیگران مهربان هستند نسبت به خود نیز مهربانی نشان می دهند (نف، 2003).
مفهوم خود شفقت ورزي به معناي تجربه پذیري و تحت تاثیر قرار گرفتن از رنج دیگران، به گونه اي که فرد مشکلات و رنج هاي خود را قابل تحمل تر نماید تعریف شده است. همچنین این مفهوم به معناي صبور و مهربان بودن نسبت به دیگران و داشتن درك غیر قضاوتگرانه در رابطه با آنها است. علاوه بر این، دانستن این امر که تجارب و مشکلات زندگی فرد، جزیی از مسایلی است که سایر افراد نیز آن را تجربه می کنند (نف، 2003).
خود شفقت ورزي با احساس دوست داشتن خود و نگرانی و مراقبت در مورد دیگران مرتبط است، اما به معناي خودمحوري یا ترجیح نیازهاي خود به دیگران نیست (نف، 2011). داشتن نگرش مشفقانه نسبت به خود که باعث متعادل شدن دیدگاه ذهنی فرد میگردد، ذهن آگاهی خوانده میشود (بیرنی، اسپکا و کارلسون، 2010؛ رپگی و بیستریسکی، 2009).
ذهن آگاهی به معناي داشتن نگرش غیر قضاوت گرانه و پذیرنده نسبت به خود است، به گونه اي که فرد افکار و احساسات خود را به گونه اي مشاهده می کند که نیازي به تغییر یا کنار گذاشتن آن ها نباشد. براي اینکه افراد کاملا خود شفقت ورزي را تجربه کنند، لازم است دیدگاه ذهن آگاهانه اتخاذ نمایند. به عبارتی آنها بایستی از تجربه احساسات دردناك اجتناب نکنند زیرا این امر براي شناخت احساسات خود به منظور داشتن احساس خود شفقت ورزي لازم است (جرمر، 2009).
داشتن احساس خود شفقت ورزي، با این امر که فرد به طور خشن و قضاوتی با خود رفتار کند در تناقض است، اما جزء ذهن آگاهانه این مولفه شامل این است که فرد به جاي نادیده انگاشتن نواقص خود، آنها را به وضوح مشاهده کند (پاولی و مک فرسون، 2010). علاوه بر این، فردي که به درستی به خود شفقت بورزد از سلامتی و بهزیستی روانی بیشتري برخوردار است. این امر به این معنا است که فرد با ملایمت خود را براي تغییرات زندگی ترغیب نموده و الگوهاي رفتاري مضر و نامطلوب خود را اصلاح می کند. بنابراین، خود شفقت ورزي می تواند از راه هاي مختلف به عنوان یک راهبرد تنظیم هیجان در نظر گرفته شود که در آن از تجربه هیجان هاي آزاردهنده و نامطلوب جلوگیري نمی شود، بلکه تلاش می شود تا احساسات به صورتی مهربانانه مورد پذیرش واقع شوند. بنابراین احساسات منفی به احساسات مثبت تغییر می کنند و فرد راه هاي جدیدي براي مقابله پیدا می کند (نف، 2008).
بر این اساس، خود شفقت ورزي یکی از جنبه هاي هوش هیجانی است که دربردارنده توانایی براي ثبت هیجان ها و استفاده از اطلاعات براي هدایت افکار و اعمال است (لوتس، اسلگتر، دان و دیویدسون، 2008). افرادي که خود شفقت ورز هستند سلامت روانی بیشتري را نسبت به افرادي که خود شفقت ورزي کمتري دارند تجربه می کنند. زیرا تجربه درد و شکست از طریق خود محکوم سازي (لی، 2013). احساس انزوا (وندام، شپارد، فورسیت و ارلیوین، 2011). بزرگنمایی افکار و احساسات (رایس،2010). تقویت می شود. همچنین داشتن احساس خود شفقت ورزي دلالت بر این دارد که فرد تلاش می کند که از تجربه درد جلوگیري نماید. این امر منجر به بروز سبک هاي مقابله فعال در جهت ارتقا و حفظ سلامت روانی می شود. افراد خود شفقت ورز درد و نقص کمتري را نسبت به سایرین تجربه می کنند و دیدگاه حمایت گرانه نسبت به خود دارند که باعث کمتر شدن احساس افسردگی و اضطراب و افزایش رضایت آن ها از زندگی می شود (آلیک و سدیکیدز، 2009).
ادامه... .